In de februari-editie twee IFFR wereldpremierefilms:
Vinyljunkies, een hypervisuele film van Elsbeth van Noppen over vinylverzamelaars,
The animal that therefore I am van Bea de Visser, een poëtische film over wat het dier ziet als het jou ziet, en we vertonen Consortium Frankemaheerd een ongepolijste film van Hans Wilschut over het verdwijnen van een gebouw. De makers gaan in gesprek met Christiaan van Schermbeek en Marieke van der Lippe.
Elsbeth van Noppen, Vinyljunkies, 2019, 54 min.
Vinyljunkies is een hypervisuele documentaire over de passie en obsessie van vinylverzamelaars. De film toont hoe zij in hun verzameldrift vluchten uit de dagelijkse realiteit; zo kruipen we in het hoofd van ‘Thrillerman’ die na duizend exemplaren niét kan stoppen met het verzamelen van Michael Jacksons album 'Thriller', ontdekken we de troost van een collectie Sexy Nude Covers en ervaren we welke offers gebracht moeten worden om David Bowies complete oeuvre bijeen te brengen. Platenzaak Demonfuzz Records in Rotterdam levert al jarenlang het zwarte goud voor deze niet te stillen honger naar gematerialiseerde emoties, dromen en herinneringen.
Elsbeth Van Noppen studeerde aan de WdKa Rotterdam en is documentairemaker, VJ bij club Now&Wow en docent.
Hans Wilschut, Consortium Frankemaheerd, 2019, 12 min.
Frankemaheerd is een kantorencomplex in Amsterdam-Zuidoost bestaande uit meerdere donkerblauwe losse clusters. Het moet worden gesloopt om plaats te maken voor het nieuwe ING hoofdkantoor. In de film zien we hoe het complex in een half jaar tijd aan het stadsgezicht wordt onttrokken. Frankemaheerd is ook een filmische verkenning voor zijn te maken video-installatie; ‘Un Nuovo Futuro Per Scampia’, over het vernietigen van de idealistische architectuur in een wijk in Napels.
Hans Wilschut is gerenommeerd fotograaf. Zijn foto’s zijn reflecties op de urbane omgeving waaraan vaak een maatschappelijk motief ten grondslag ligt. Grootstedelijke rafelranden overal ter wereld legt hij vast in monumentale urbane stillevens.
Bea de Visser, The animal that therefore I am, 2019, 10 min.
‘Wat ziet het dier wanneer het naar me kijkt?’ Drie dieren en een vrouw bevinden zich in een afgesloten ruimte. Als ze elkaar onderzoeken, ontstaat een gesprek zonder woorden. We zien ze via close-ups en vanuit verschillende perspectieven, met de vrouw als eenzame soort in dit universum. ‘The Animal That Therefore I Am’ is ook de titel van een boek van filosoof Jacques Derrida waarbij hij de singulariteit van het dier benoemt. In het contact met ‘the animal’ voel je afstand en tegelijkertijd nabijheid. Dit geeft het dier een ondefinieerbare superioriteit.
Bea de Visser studeerde aan de AKV/St Joost Breda en WdKa Rotterdam, het Conservatorium Tilburg en de Rijksakademie Amsterdam. Naast filmmaker is zij filmproducent, maakt video-installaties en korte films. Ook is ze docent aan de HKU.